Αγάπη μου..πόσο λίγη ακούγεται κι αυτή μου η έκφραση...'Ολα λίγα μου φαίνονται τελικά μπροστά σου...Μπροστά σ'αυτό που νιώθω,σ'αυτό που ΕΣΥ με κάνεις να νιώθω...
Παράλυτη...Ανύμπορη να κουνήσω έστω κ το μικρό μου δαχτυλάκι...μα δεν με νοιάζει...όπως κ το λίγο που μου δίνεις δεν με νοιάζει...
Βλέπεις μέσα απο το δικό σου λίγο ζώ...
Ναί το ξέρω...με έδιωξες πολλές φορές και θα μπορούσα να είχα φύγει...
Να φύγω;;
Να πάω πού;;
Αφού με σενα ζώ...με σένα αναπνέω...
Αβάσταχτα τα πάντα όλου του κόσμου μακρά σου...
Στο δικό μου έργο πρωταγωνιστής και θεατής μόνο εσύ!!!
Ρίτα Δήμητσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου