ΕΦΥΓΑ...

Νόμιζα πως δε θα μπορούσα να απομακρυνθώ απο σένα...

Πως πάντοτε κάπου θα υπήρχες στη ζωή μου...

Έκανα λάθος...

Εγώ δε σε άφηνα να χαθείς...

Σε έβλεπα σε κάθε γωνία του σπιτιού μου...

Σε κάθε στενό που περπατήσαμε μαζί...

Σε κάθε τραγούδι που έφτανε στα αυτιά μου...

Βρισκόσουν παντού...

Όλα ήταν στο μυαλό μου...εσύ είχες φύγει προ πολλού...σαν κάτι να με αγκίστρωνε πάνω σου και δε με άφηνε να απομακρυνθώ από την ανάμνησή σου...

Κατάφερα και βγήκα απο το σκοτάδι μου...

Εσύ δε θα ξαναγυρνούσες ποτέ, δεν ήθελα πια να σε περιμένω...

Έσπασα τα δεσμά που με κρατούσαν...Σήκωσα ψηλά τα χέρια....

Φόρεσα τα χρωματιστά μου ρούχα και σε έθαψα μαζί με τις αναμνήσεις μας σε μια γωνιά του κήπου...

Έφυγα, τα κατάφερα...

Αναπνέω και ζώ ξανά...ναί μπορώ και ζώ χωρίς εσένα....και ξέρεις κάτι;...

Μου αρέσει!!!!....

Χριστίνα Πανέτσου